Aan de telefoon de ontroering:"Dat heeft nog niet eerder iemand aan me gevraagd." Haar zoektocht naar hulp bij de rouw om het verlies van haar moeder bracht haar bij de huisarts, poh-ggz en de eerstelijns psych. Ze schoot er allemaal niets mee op, waren haar woorden. Dus nu probeerde ze het maar eens bij mij.
Ik vroeg aan de telefoon al om wie ze zo intens rouwde en of ze bij de kennismaking een foto mee wilde brengen. Gebruikelijke vragen, niets bijzonders. Gewone professionele betrokkenheid. En toch.... Zij is niet de eerste die zo reageert op mijn uitnodiging. Dus? Zullen we altijd vragen naar de namen, de gezichten?
Reactie schrijven